Drie musketiers, ten dienste van de patiënt

Drie musketiers,
ten dienste van de patiënt

Enkele jaren geleden werkte
David Teurfs, zelfstandig
thuisverpleegkundige in
Wilrijk, samen met kinesitherapeut
Michel Schotte en
apotheker Ilse Smets een
multidisciplinair traject rond
valpreventie uit. Het traject
kreeg een staartje en mondde
uit in de oprichting van
de vzw Elixir. Met deze vzw
bieden de drie zorgverleners
hulp aan ouderen die vaak
vallen. De bezegeling van
een hechte samenwerking.Auteurs: David Teurfs, zelfstandig thuisverpleegkundige, lid van VBZV en secretaris van Thuisverpleegkundige
Kring Antwerpen (TVKA), Michel Schotte, zelfstandig kinesitherapeut in Wilrijk en Ilse Smets, apotheker in Wilrijk. Hoe ontstond jullie
samenwerking?
David: Een vijftal jaar geleden leerden
we elkaar kennen bij de opstart
van de eerstelijnszone Antwerpen
Zuid. In de voorbereidende werkgroepen
toetsten we ideeën af,
samen met de andere zelfstandige
zorgverstrekkers. Al snel bleek dat
wij op hetzelfde terrein actief waren
en gemeenschappelijke patiënten
hadden. We kwamen uit bij een
onderwerp waar onze drie disciplines
aan bod kunnen komen:
valpreventie.
Michel: Gaandeweg ontdekten we
dat samenzitten en overleggen een
meerwaarde was voor onze eigen
dagelijkse werking. Dat moet in 2018
geweest zijn. Alles groeide heel
spontaan.
David: We zijn dan verder beginnen
nadenken of we onze contacten een vast en regelmatig karakter
konden geven. Heel belangrijk voor
ons was wel dat elk van ons zijn
onafhankelijkheid kon bewaren.
Ilse: Na een proefproject op de
residentie Elsdonk (Wilrijk) rond
valpreventie, bleek dit wel goed te
liggen in de markt. Om onze samenwerking
te concretiseren, hebben
we een vzw opgericht, Elixir.
De naam Elixir komt van een
brouwsel, een samenwerking en
samenstelling van verschillende actoren.
Maar ook de verwijzing naar
levenselixir: op een gezonde manier
oud worden. Elixir is een vloeistof
of oplossing, en daarmee verwijzen
we ook naar ‘een oplossing’ voor
valpreventie.
David: Onze samenwerking start
vanuit een gelijkwaardigheidsprincipe.
Ieder is specialist op zijn terrein,
heeft zijn eigen competenties. De
laatste jaren ontstaan er meer en
en beperkingen. Het is een perfecte
aanvulling op de informatie die ik te
weten kom van de patiënt. Als ik niet
heel veel tijd heb met de patiënt, is
die bijkomende informatie echt wel
handig.
Michel: En ik leerde dat een verpleegkundige
blijkbaar méér doet
dan wassen en spuitjes zetten. Ik heb
flink onderschat welke coördinerende
rol jullie (kunnen) opnemen. Ook
als tussenpersoon tussen huisarts,
de patiënt en de familie van patiënt.
Misschien zeggen jullie dat wel wat
te weinig.
Op welke manier houden
jullie contact?
David: Via de telefoon en via Siilo,
de veilige messenger voor de gezondheidszorg.
En we zitten ook
regelmatig samen; zeker als het
moet. Door lange tijd samen te
werken, kennen we elkaars vrije
momenten en hebben we een
vertrouwensband opgebouwd.
Dat maakt de communicatie vlotter
en niet storend.
Michel: Onze contacten zijn ook
heel to the point. Als zelfstandige
zorgverstrekkers weten we maar
al te goed hoe kostbaar elkaars tijd
is, dus die gaan we niet nodeloos
innemen.
Wat is de meerwaarde
voor patiënt?
David: Dat informatie vlotter
doorstroomt. Dat geeft ons, als
zorgverleners, een breder beeld
van de patiënt, zijn situatie en zijn
omkadering. En daardoor kunnen
we sneller op de bal spelen als
er ergens iets misloopt, of als de
toestand van de patiënt verandert.
Over nuttige informatie beschikken
komt de professionaliteit ten
goede. Het geeft ook het gevoel
aan de patiënt dat hij kwalitatief
opgevolgd wordt, en dat zorgt
voor rust.
Ilse: Als we naar het globale beeld
van onze patiënten kijken, dan
zien we dat er heel veel angst is
om te vallen. Alleen weten zij niet
met wie of waar ze dit kunnen
bespreken. Samenwerken met
verschillende disciplines heeft het
potentieel om de patiënt beter
te verzorgen. Iedereen kent de
richtlijnen van valpreventie, maar
werkt in zijn eigen praktijk. Het
heeft geen zin om naast elkaar te
werken. We leggen onze bevindingen
samen in één rapport met
aanbevelingen. Dit wordt besproken
met de patiënt, de huisarts en
de eventuele mantelzorger. Dit
alles met de bedoeling dat mensen
langer op een veilige manier
thuis kunnen blijven wonen.
Wat is de meerwaarde
voor jullie?
Michel: Door elkaars standpunten
en kwaliteiten te kennen, kunnen
we die ook sterker overbrengen
aan de patiënt. Omdat onze
boodschappen eenduidig zijn,
groeit het vertrouwen van de
patiënt. Bovendien moeten wij ons
ook niet telkens afvragen wie de
thuisverpleegkundige weer is en
hoe hem te contacteren. En dat
geeft wat minder druk.
David: Ook tijdens de pandemie
van de afgelopen twee jaren heeft
deze samenwerking enorm veel
geholpen om elkaar up-to-date te
houden over onze patiënten. Zo
konden we bijvoorbeeld sneller
inspelen op patiënten die risicogedrag
vertoonden. Samen sta
je nu eenmaal sterker.
Waar zien jullie de samenwerking
binnen vijf jaar?
David: We willen dit rustig laten
groeien. Beter een goede samenwerking
opbouwen vanaf de
basis. Vertrouwen en respect op
persoonlijk vlak zijn daarbij cruciaal.
We denken dat er zeker nog
mogelijkheden zijn qua groei, maar
eigenlijk is dat geen doel op zich.
Ilse: We hebben intussen een
nauwe samenwerking opgebouwd.
Dat is vandaag de dag nog
altijd niet vanzelfsprekend in de
eerstelijn. Er zijn nog maar weinig
concreet lopende projecten en
dit kan helpen om wat leven te
brengen in dit landschap. Het kan
een voorbeeld zijn voor andere
eerstelijnszones.
Michel: We proberen ons open
en eerlijk op te stellen, soms ook
kwetsbaar. Zo leren we elkaar
nog beter kennen en dat komt de
patiënt ten goede. Goede zorg leveren
aan onze patiënten, dat staat
voorop. De rest komt wel, maar de
basis is gelegd.
David: De samenwerking tussen
Michel, Ilse en mezelf, heeft ondertussen
al geleid tot de oprichting
van een vzw en van een valpreventieplan.
Dat plan proberen we
verder uit te rollen in onze eerstelijnszone.
We willen dus ook preventief
werken, in plaats van louter
curatief. Want zo kunnen we onze
patiënten nog beter helpen.
V.l.n.r.: David Teurfs, Ilse Smets, Michel Schotte
meer samenwerkingsverbanden,
multidisciplinaire praktijken, groepspraktijken,
… Maar dat is niet wat wij
doen. Wij kiezen ervoor om financieel
en organisatorisch helemaal
onafhankelijk te blijven van elkaar,
maar we brengen wel onze expertises
en ervaringen samen.
Michel: Uiteraard leidt die samenwerking
tot een kruisbestuiving.
Daardoor behandel ik bijvoorbeeld
patiënten die ik anders nooit gezien
zou hebben.
Wat hebben jullie geleerd
van elkaar?
David: Ik heb geleerd dat gangrevalidatie
blijkbaar meer inhoudt
dan wandelen op de gang. Kinesitherapeuten
zijn langere tijd met
de patiënt bezig en komen toch
heel wat van de achtergrond van
de patiënt te weten: hun angsten,
wensen, frustraties, mogelijkheden