“In de thuissituatie bouw je makkelijker een vertrouwensband op met jouw patiënt ”

20 21
Bijna thuis 4 vragen aan…
“In de thuissituatie bouw je
makkelijker een vertrouwensband
op met jouw patiënt ”
Jeff Vanhelmont is laatstejaarsstudent
in Leuven. Hij verloor zijn
hart aan de thuisverpleging na zijn
stage. Nu werkt hij als jobstudent
bij het Wit-Gele Kruis. En na zijn
studies gaat hij daar aan de slag als
thuisverpleegkundige. Zijn contract
is al getekend!
Hoe is je liefde voor thuisverpleegkunde
ontstaan?
Jeff: “Ik heb er vroeger nooit bij stilgestaan
om later te werken als thuisverpleegkundige.
Na een ontzettend
fijne stage vorig jaar bij het Wit-Gele
Kruis in Diest is mijn idee hierover
helemaal veranderd. Er werd me gevraagd
om studentenwerk te doen,
dus ik ben blijven plakken. Sindsdien
wil ik eerlijk gezegd nergens anders
nog stage doen (lacht)! Mijn contract
is ook al getekend om er te blijven
werken na mijn studies.”
Wat vind je zo fijn aan thuisverpleegkunde?
Jeff: “Ik vind het tof om bij de mensen
thuis te komen. Je komt er in hun
eigendom, in hun omgeving. Daarom
moet jij je aanpassen aan hen. In
een ziekenhuis is dat andersom. Mijn
patiënten zijn altijd blij om me te zien
en ze zijn bijzonder dankbaar. Ik vind
het dan ook toffer om mensen in hun
thuisomgeving te verzorgen. In het
begin had ik wat schrik. Ik dacht dat
het moeilijker zou zijn omdat je niet
in een technische omgeving zit zoals
in een ziekenhuis. Maar eigenlijk valt
dat heel goed mee. Bij sommige
patiënten is de situatie thuis aangepast,
zodat je ze makkelijk kan verzorgen.
Als jobstudent krijg je ook meer
verantwoordelijkheden dan bijvoorbeeld
in een rusthuis. Ik werk nu als
zorgkundige omdat ik nog niet
afgestudeerd ben, maar ik mag al
Clexane toedienen en medicatie
geven die klaargezet werd. Je kan
niet echt zeggen dat het “rustiger”
werken is dan in een ziekenhuis,
maar het is gewoon anders, flexibeler.
In een ziekenhuis is het de
ene zorg na de andere, waardoor
het wat hectisch kan zijn. Als thuisverpleegkundige
maak je meer je
eigen planning. Je hebt wel je lijst van
patiënten en zorgen, maar je moet
zelf op tijd vertrekken om naar de
volgende patiënt te gaan, je moet
ook je eigen pauzes controleren. De
lange middagpauze maakt het ook
erg fijn, want dan kan je bijvoorbeeld
al eens naar de winkel gaan.”
Welke vaardigheden gebruik je in
de thuiszorg die je niet elders zou
gebruiken?
Jeff: “In een ziekenhuis heb je weinig
tijd om bij de patiënten te blijven,
thuis is dat anders. En het praat ook
makkelijker. Patiënten zijn meer op
hun gemak thuis. En omdat je er vaak
bent, leer je elkaar kennen en groeit
het vertrouwen. In het ziekenhuis zie
je de patiënten maar enkele dagen
en kan je geen band opbouwen.
Doordat je in de omgeving van de
patiënt werkt, kan je ook makkelijker
praten over zijn of haar leefwereld
en interesses. Je ziet al eens een foto
staan van de kinderen of kleinkinderen
of iets uit hun vrije tijd.
Ik observeer de patiënten in hun
thuissituatie en ga na of ze zich thuis
goed voelen. Problemen signaleer
ik direct. Dan bel ik onmiddellijk een
collega om raad te vragen.”
Je sprak over de dankbaarheid van
je patiënten. Hoe ervaar je die?
Jeff: “Als je een zorg gedaan hebt,
zijn de mensen gewoon zo dankbaar.
Ze zijn ook altijd heel vriendelijk
en geven echt aan dat ze tevreden
zijn. Er is een koppel waar ik de zorg
verleen aan zowel de vrouw als de
man. De man is beginnend dementerend.
Als ik langskom, lucht de vrouw
haar hart bij mij. Je merkt dat ze daar
behoefte aan heeft en dat het haar
deugd doet. Hoe ik dat weet? Ze
geeft me dan een wafeltje of wat
snoep, en zegt dat ze dat niet aan
iedereen geeft (lacht).”
– Na een carrière van 20 jaar als
bediende, begon Erika in
september 2022 verpleegkunde
te studeren.
– Erika wenst anoniem te blijven,
dus dit is een schuilnaam
– Leeftijd: 42 jaar
Wat was de aanleiding voor je carrièreswitch?
Erika: “Toen ik in het middelbaar afstudeerde,
heb ik getwijfeld om verpleegkunde te gaan studeren.
Maar mijn vriend was al aan het werk, en
ik kreeg een leuke aanbieding om als bediende
te starten, dus we besloten om samen aan de
toekomst te bouwen. We settelden ons, onze
dochters werden geboren, en die droom van
verpleegkunde vervaagde… tot de coronacrisis.
Toen las ik een artikel over de nood aan
helpende handen in de zorg. Dat was voor mij
het signaal mijn oude droom waar te maken.”
Welke opleiding volg je?
Erika: “Ik doe een HBO5 verpleegkunde in
Hasselt. Ik nam ontslag om het in dagonderwijs
te kunnen doen. Ik deed al heel wat stages,
onder andere op inwendige heelkunde en in
enkele woonzorgcentra. En ik weet het intussen
wel zeker: dit is echt iets voor mij!”
Welke richting wil je uit?
Erika: “Op het einde van mijn tweede jaar deed
ik een stage bij i-mens thuisverpleging. Mijn
interesse voor werken met bejaarden en voor
wondverzorging kon ik daar perfect combineren.
Ik hou van het patiëntencontact en ik
probeer zo goed mogelijk te luisteren naar hun
behoeften. Het is dan ook zo goed als zeker dat
ik binnenkort aan de slag ga als thuisverpleegkundige!”
Hoe vind je het om op latere leeftijd
opnieuw te studeren?
Erika: “Eerlijk? Het was een cultuurshock! Tijdens
het middelbaar werkten we nog volop met
handboeken en schriftjes. Nu werken we met
laptops, tablets, PowerPoints en e-learnings. Een
hele aanpassing! Gelukkig is de opleiding ook
heel praktijkgericht en kunnen we op school
vaak in de praktijklokalen terecht om de technieken
te oefenen. Ik kan deze studie aan iedereen
aanraden.”
“Ik kies voor de thuisverpleging!
Ik hou van
het patiëntencontact„
Auteur: Irina Dumitrescu, verpleegkundig stafmedewerker Wit-Gele Kruis van Vlaanderen
Auteur: Dirk Claes, manager thuisverpleging i-mens,
lid van KZTV
Ken je iemand die twijfelt om over
te stappen naar de zorg? Verwijs
hen naar de website die je vindt
achter de QR-code!