“Mensen verzorgen kan op zoveel manieren”

20 21
Bijna thuis 4 vragen aan…
“Mensen verzorgen
kan op zoveel manieren ”
Rachelle Taelman is tweedejaarsstudent
verpleegkunde aan de
Arteveldehogeschool Gent. De
opleiding en haar stage thuisverpleegkunde
bij i-mens zijn dankbare
ervaringen voor haar. Ze weet
daardoor al zeer goed waar ze later
aan de slag wil.
Waarom koos je voor
verpleegkunde?
Rachelle: “Ik ben erin gerold via mijn
mama, zij is ook verpleegkundige.
Vroeger keek ik vaak naar medische
programma’s. Dan kon ik met al mijn
vragen bij mama terecht: wat zit er
onder de longen, hoe moet je reanimeren,
wat kan je doen als iemand
neervalt … Die interesse kwam heel
natuurlijk. De stap naar verpleegkunde
was voor mij dan ook logisch.”
Hoe ervaar je jouw stage
in thuisverpleegkunde?
Rachelle: “In mijn eerste jaar verpleegkunde
had ik nog niet zoveel
zin in een stage. Dit jaar voelde ik
me meer matuur en klaar voor de
ervaring bij i-mens. Ik heb verschillende
thuisverpleegkundigen mogen
volgen. Vooral de gezellige momenten
in de auto met collega’s blijven
me bij. Dan kon ik bijpraten en mijn
hart luchten als ik het ergens moeilijk
mee had. Mentaal voelde ik me echt
gesteund.”
“Wat me opviel aan thuisverpleging
is dat de patiënten rustig en op
hun gemak zijn. Ze worden thuis
verzorgd, in hun eigen omgeving.
Je wordt verwelkomd, patiënten
vertellen verhalen over een foto op
tafel of een anekdote van hun familie.
Het gaf me voldoening een soort
band op te bouwen met hen. Door
af en toe een babbeltje te slaan, won
ik hun vertrouwen en stelden ze me
sneller een vraag als ze ergens mee
zaten. In het ziekenhuis bijvoorbeeld
gaat het er vluchtiger aan toe en heb
je die kans vaak niet.”
Wat vind je opmerkelijk
aan thuiszorg?
Rachelle: “Dat het gewenste materiaal
niet altijd voor jou beschikbaar
is. Zorg bieden met wat je patiënten
voorradig hebben, dat was even
aanpassen voor mij. Als ze kompressen
vergeten aankopen of het geld
er niet voor hebben, kan je daar niet
zomaar iets op zeggen. Dat vraagt
vaak om creatief en ruim te denken,
zodat je toch de nodige zorg kwalitatief
kan bieden en bijvoorbeeld een
wonde hierdoor niet erger wordt.
Dat vind ik mooi en uitdagend aan
deze job.”
Welke sector bevalt jou
tot nu toe het meest?
Rachelle: “Ik heb een voorliefde
voor pediatrie en wil later kinderen
verzorgen die langdurig ziek zijn.
Kinderen die ik echt kan helpen en
begeleiden in de periode dat ze in
het ziekenhuis zijn. Ik ging van kleins
af aan al babysitten en heb veel affiniteit
met kinderen. Het is mijn droom
om met een diploma als pediatrisch
verpleegkundige te werken in UZ
Gent op de longafdeling. Ik heb
zelf astma en heb een heel goede
ervaring gehad in dat ziekenhuis.
Vermoedelijk ga ik dus nog voor een
specialisatiejaar in pneumologie.”
Is jouw visie op verpleegkunde
veranderd sinds je de opleiding
volgt?
Rachelle: “Ik heb al snel geleerd dat
je de theorie totaal niet kan vergelijken
met de praktijk. Wij leren op
school bijvoorbeeld dat windels aan
de benen op maat gemaakt dienen
te worden. Dan doe je een stage in
een woonzorgcentrum en merk je
dat het daar niet het geval is. Dat vind
ik moeilijk om te aanvaarden, want
dat lijkt soms in het nadeel te zijn
van de patiënt. Ik leerde de voorbije
jaren ook hoeveel variatie er is in
alle sectoren van verpleegkunde.
De werksfeer, de zorgen, de manier
van werken … Ze zijn overal totaal
verschillend. Voor iedereen is er écht
wat wils. Want mensen verzorgen
kan op zoveel manieren.”
Renée De Ben
• Leeftijd: 60 jaar
• Woonplaats: Tielen
• Al 38 jaar thuisverpleegkundige
en teamcoördinator van
Thuisverpleging Borève
Hoe laad jij je batterijen op?
Mijn werk voelt al jaren aan als een hobby.
Mijn batterijen zijn constant opgeladen. En als
het echt nodig is, dan zing ik eens vrolijk mee
met de autoradio om te ontladen. (lacht)
Waarom koos je voor de thuisverpleging?
In 1982 reed ik voor de eerste keer mee met
‘het blauwe geitje’ van het Wit-Gele Kruis. Ik werd
gedropt bij mijn eerste patiënt, in een bos, en
voelde het meteen: dit is het! Elke dag avontuur
en afwisseling. Als thuisverpleegkundige moet
je van alle markten thuis zijn, van pediatrie over
wondzorgen tot palliatieve setting. En je komt
in aanraking met verschillende culturen en
persoonlijkheden. Daarom hou ik ervan.
Hoe ervaar jij jouw werk?
De liefde, waardering en dankbaarheid die wij
van onze patiënten krijgen, is onbetaalbaar.
Soms word je zelfs bijna aanzien als een stukje
van de familie. Dat geeft een zeer warm gevoel.
Omdat wij in de vertrouwde omgeving van de
patiënten komen, houden we zoveel mogelijk
rekening met hun wensen.
Wat is jouw rol als teamcoördinator?
In oktober 2017 startte ik samen met Marianne
het Borève team op. We hebben nu zes
ochtendrondes en een avondronde. Ik ben
nog fulltime op de baan en zorg daarnaast
voor de planning en de bemanning van de
rondes. Daar ben ik dagelijks zo’n twee uur mee
bezig. Bovendien ben ik continu telefonisch
beschikbaar voor ons team, want een goede
communicatie vind ik zeer belangrijk.
Dat klinkt als een hele boterham, maar in
vergelijking met vroeger is alles echt makkelijker
geworden. Zo moeten rondes bijvoorbeeld niet
meer met nomenclatuurcodes uitgeschreven
worden. Een groot verschil!
Bovendien zijn we sinds juni 2022 aangesloten
bij ZorgConnect. En ook zij helpen ons met de
uitbouw, administratie en begeleiding van ons
team. Zo krijgt ook Marianne, die onze administratieve
taken voor haar rekening neemt,
de nodige ondersteuning.
“Voor sommige patiënten
zijn we familie. Dat geeft
een warm gevoel„
Auteur: Eline De Wit, communicatiedeskundige i-mens