“Zalig, van je hobby je beroep maken!”

20 21
Bijna thuis 4 vragen aan…
“Zalig, van je hobby
je beroep maken!”
Wout Joosen is laatstejaarsstudent
verpleegkunde aan de
Leuvense hogeschool UCLL.
Hij komt uit het Kempense
Hoogstraten en ging samen met
zijn vrienden in Leuven studeren.
Hij staat op het punt om als
verpleegkundige te starten op
een psychiatrische afdeling.
Hoe kwam je in contact met
‘zorgen voor’?
Wout: In mijn vrije tijd ben ik Kazoumonitor.
De PVH-vakantie voor
personen met een verstandelijke
handicap springt er elk jaar bovenuit.
Op mijn 17de ging ik voor de eerste
keer mee als monitor op dit tiendaags
kamp en stond ik in voor de
zorg van een gedeeltelijk verlamd
persoon. Hij zat in een elektrische
rolstoel. De dankbaarheid die ik van
hem kreeg was onbeschrijflijk. Toen
wist ik dat ik later in de zorg wou
werken.
Hoe ben je veranderd
doorheen je opleiding?
Wout: Mijn enthousiasme is altijd een
constante gebleven. Daarnaast ben
ik van een ietwat naïeve eerstejaarsstudent
uitgegroeid tot een spontane
vierdejaarsstudent.
Als ik nu terugkijk op mijn eerste
stages, vraag ik me soms echt af
waarom ik sommige zaken op zo’n
bizarre manier heb aangepakt. In mijn
patiënteneducatie moet ik in het begin
echt stuntelig overgekomen zijn!
Maar dat is ook juist de meerwaarde
van stages: je hebt volop de mogelijkheid
om al doende te leren met
een ervaren mentor aan je zij. Elke
stage kreeg ik iets meer vrijheid, en
op de psychiatrische afdeling waar
ik nu sta, word ik bijna behandeld als
een volwaardige collega. Fantastisch
om dit vertrouwen te krijgen!
Ik begrijp de frustratie van medestudenten
dat die laatstejaarsstages
gezien worden als onbetaald werken,
maar op zich vind ik het wel leuk
om nog even volop in de huid van
student te kruipen en zoveel mogelijk
bij te leren over andere disciplines.
Ik volg nu ook een keuzevak aan de
UCLL waarin we met studenten van
verschillende disciplines (geneeskunde,
mondzorg, farmacie, maatschappelijk
werk, voedings- en dieetkunde)
samen overleggen over casussen en
een zorgplan uitwerken. Zeer leerrijk
om te zien hoe alle medestudenten
de bril van hun vakgebied kunnen
opzetten en naar casussen kunnen
kijken. Ik krijg dan de kans om vanuit
mijn ervaring als bijna-verpleegkundige
te spreken. Het is fijn om praktische
uitleg te kunnen geven aan
geneeskundestudenten!
Ben je klaar voor je start op de
arbeidsmarkt?
Wout: Jazeker! Na vier jaar heb ik het
wel gehad met studeren. Ik denk niet
dat ik nog voor de master ga gaan,
zoals vele van mijn medestudenten.
Ik kijk er vooral naar uit dat anderen
je echt gaan beschouwen als een
volwaardige collega. Geen student
meer. Ik wil samen met anderen in
de dagelijkse routine komen waarin
het werk echt veel voldoening geeft.
Ik heb wel een klein beetje stress
voor alle administratie die bij de start
op de arbeidsmarkt komt kijken. Ik
heb bijvoorbeeld totaal geen idee
hoe je belastingen moet betalen.
(lacht).
Wat ga je missen?
Wout: Wat ik het meeste ga missen,
is de band met mijn klasgenoten.
Tijdens de lesweken, wanneer we
geen stage hadden, genoten we
van het studentenleven en waren we
regelmatig te vinden op de Oude
Markt. Maar ook tijdens de lessen
was er altijd sfeer en werd er veel
gelachen. Zoals die keer toen ik
tijdens de praktijkles over steunkousen
zei dat het aandoen me wel “hiel
moeilijk leek”. Maar na vier jaar kijk
ik ernaar uit om te werken op een
psychiatrische afdeling. Met de Kazou-
vakantie voor personen met een
verstandelijke handicap nog in mijn
hoofd, lijkt werken op een psychiatrische
handicap me echt fantastisch.
Wat is er beter dan van een hobby je
job maken?
• Mieke Vanassche
• Leeftijd: 62 jaar
• Woonplaats: Wolvertem
• Al 42 jaar ervaring als thuisverpleegkundige,
waarvan 23 jaar
als referentieverpleegkundige
ergonomie
Waarom koos je voor deze job?
Ik werd in mijn job als thuisverpleegkundige
voortdurend geconfronteerd met erg zwaar
zorgbehoevende situaties waarin verpleegkundigen
letterlijk kraakten. De functie van referentieverpleegkundige
ergonomie werd meer dan
20 jaar geleden in het leven geroepen door het
Wit-Gele Kruis. Sinds een tiental jaren gaan we
effectief mee de baan op om preventief tips te
geven aan thuisverpleegkundigen om hun werk
te vergemakkelijken.
Wat vind je zo fijn aan de job?
Wij worden veelvuldig ingezet en ons nut wordt
ingezien. Ik krijg vanuit mijn afdeling de mogelijkheid
om enkele keren per maand mee te
rijden op begeleidingsronde. Onze job beperkt
zich niet enkel tot de zorg voor onze patiënten,
we geven ook advies aan verpleegkundigen en
begeleiden hen in hun werk. Ik wil hen bewust
maken om eerst kritisch na te denken alvorens
tot actie over te gaan.
Wat houdt je job concreet in?
In de eerste plaats verkennen we de leefomgeving
van de patiënt. Samen bespreken we wat
beter kan en ik zorg dat het gerealiseerd wordt.
Vanop afstand evalueer ik het verpleegkundig
werk en doe ik verbetervoorstellen. Wat belemmert
het werk? Wat bemoeilijkt het werk? Wat
kan anders? Door de jaren heen zijn verpleegkundigen
lamgeslagen met tiltechnieken. Maar
een tiltechniek volstaat niet als de ergonomie in
de kamer niet goed is. Wij sensibiliseren patiënten
en verpleegkundigen op dat vlak.
Wat is de grootste uitdaging in je job?
Ervoor zorgen dat iemand thuis kan blijven in zijn
vertrouwde omgeving, binnen de complexiteit
van veel zorgsituaties. Veel mensen willen
thuisblijven maar kunnen dat niet omwille van
kinderen die niet beschikbaar zijn of een te
zware zorgbehoefte. Toch moeten we nastreven
om dit meer mogelijk te maken. We volgen
dan ook steeds de laatste trends.
“Verpleegkundigen
doen jarenlang hun werk
op een bepaalde manier.
Ik toon een andere,
makkelijkere manier„